Po II wojnie światowej niemiecka gospodarka leżała w gruzach. Wojna oraz hitlerowska taktyka spalonej ziemi zniszczyły 20% wszystkich budynków mieszkalnych. Produkcja żywności na jednego mieszkańca w 1947 roku wynosiła tylko 51% poziomu z 1938 roku, a oficjalne racje żywnościowe ustalone przez władze okupacyjne wahały się między 1040 a 1550 kalorii dziennie. Produkcja przemysłowa w 1947 roku wynosiła zaledwie jedną trzecią poziomu z 1938 roku. Ponadto znaczna część niemieckich mężczyzn w wieku produkcyjnym była martwa[1]. W tamtym czasie sądzono, że Niemcy Zachodnie będą musiały stać się największym klientem amerykańskiego państwa opiekuńczego; jednak dwadzieścia lat później niemieckiej gospodarce zazdrościła większość świata. A niecałe dziesięć lat po wojnie mówiło się już o niemieckim cudzie gospodarczym.

Dokonana ostatnio korekta reformy edukacji oznacza, że młodzież ma ograniczoną możliwość zapoznania się w szkole z problematyką, która dotyczy ich funkcjonowania w złożonym życiu publicznym – mówił prof. Piotr Załęski w rozmowie dla „Teologii Politycznej Co Tydzień”: „KEN. Poszukiwanie nowoczesnej formy”.

Czy metoda D'Hondta rzeczywiście daje premię zwycięzcy? Otóż nie. Wiecie, że partia, która nie zdobyła największej liczby głosów, może zdobyć najwięcej mandatów w Sejmie? Poniżej wszystko, co musicie wiedzieć o metodzie D'Hondta, żeby nie ulegać mitom i przekłamaniom