Konrad Janowski i Michał Łuczewski[1] oraz Jadwiga Staniszkis, do których obserwacji się odnoszę, trafili w samo sedno, interpretując problem dobra wspólnego i możliwości jego poznania jako ściśle związany ze sporem między realizmem a nominalizmem filozoficznym. Jestem przekonany, że mają rację i że jest dokładnie tak: jeśli stanowisko filozoficznego realizmu jest uzasadnione, wówczas obiektywne dobro wspólne istnieje i jest poznawalne. Jeżeli jednak rację ma nominalizm, wówczas obiektywne dobro wspólne jest niemożliwe, istnieją wyłącznie subiektywne dobra jednostkowe, a „wspólne“ dobro jest tylko ich „sumą“.

Na początku zimnej wojny, w 1947 r. George Kennan wysłał z Moskwy swój słynny Długi Telegram, opublikowany później jako artykuł pod tytułem „źródła sowieckiego zachowania”. Dziś, gdy w powszechnej opinii świat wkracza w nową zimną wojnę, warto zadać analogiczne pytanie o źródła chińskiego działań.

Jeszcze na początku XX wieku rozpoznanie i przestrzeganie praw człowieka leżało w kompetencji poszczególnych państw. Nie istniał żaden uniwersalny i prawnie wiążący katalog praw człowieka. Dopiero II wojna światowa skłoniła zwycięzców do podjęcia próby utworzenia międzynarodowego forum rozmów, aby wspólnymi siłami sprostać wyzwaniom powojennej rzeczywistości, ale przede wszystkim aby nie dopuścić do powtórzenia błędów historii w przyszłości. Owym forum dyskusyjnym stała się Organizacja Narodów Zjednoczonych.

Chociaż życie społeczne jest rzeczywistością duchową, to jednak wi- docznym jego przejawem są liczne i zróżnicowane stosunki społeczne, uchwytne w doświadczeniu zewnętrznym. Wszelkie więc badania życia społecznego bądź empiryczne, bądź spekulatywne sięgnąć muszą do analizy stosunków społecznych.

Pełny tekst Ustawy.

Pełny tekst Ustawy.

Mamy dziś dwie legendy rządu Olszewskiego: białą, która jest jednym z mitów założycielskich części polskiej prawicy, z PiS na czele, oraz czarną, że to rząd Olszewskiego chciał dokonać zamachu stanu i obalić demokrację. Szukamy ziaren prawdy w każdej