doktryna społeczno-polityczna stanowiąca podstawę systemu państwowego w Republice Południowej Afryki (1948–1994) oraz w Rodezji (1971–1980). Do jej podstawowych założeń należały segregacja rasowa (rozdzielenie) i dyskryminacja ludności innych ras niż biała oraz podkreślanie misji cywilizacyjnej białego człowieka.

Konflikty w regionie Wielkich Jezior Afrykańskich tylko w ciągu ostatnich 13 lat pochłonęły co najmniej pięć milionów ofiar. Kolejne kilka milionów zmarło wskutek głodu i epidemii. Czyni to ten stosunkowo niewielki obszar jednym z najbardziej niestabilnych i zdewastowanych przez wojny miejsc na świecie.

Dnia 27 kwietnia 1994 roku mieszkańcy RPA wszystkich narodowości mogli po raz pierwszy oddać swoje głosy w wyborach krajowych. Frekwencja była nadzwyczajna. W całym kraju miliony ludzi godzinami stały w kolejkach do urn. Wynik wyborów przesądził sprawę – kiedyś zdelegalizowany Afrykański Kongres Narodowy (ANC) pod przywództwem Nelsona Mandeli zdobył 62,65% głosów. Partii narodowej F. W. de Klerka przypadło 20,39%.

Zapraszamy na rozmowę z Konstantym Gebertem, opozycjonistą w czasach PRL, dziennikarzem, autorem książki Ostateczne rozwiązania. Ludobójcy i ich dzieło. Wiek XX możemy nazwać erą ludobójstwa. Popełniono wówczas jedne z najbardziej okrutnych zbrodni, których intencją było wymordowanie w całości lub części grup narodowych, etnicznych, rasowych bądź religijnych. Masowych mordów dokonywano także w poprzednich epokach, ale pojęcie ludobójstwa powstało dopiero w czasie II wojny światowej, a do języka weszło dopiero po jej zakończeniu.

SPOTKANIA Z KLIO: z Konstantym Gebertem, autorem książki „Ostateczne rozwiązania. Ludobójcy i ich dzieło” rozmawiał Adam Puławski