Wiemy już, że każdemu człowiekowi przysługują wolności i prawa.  Źródłem praw człowieka jest godność ludzka. Uznaje się ją za wartość przyrodzoną i niezbywalną, przypisaną do każdej jednostki ludzkiej. Prawa człowieka cechuje uniwersalny charakter.

Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) została powołana do życia w czerwcu 1945 r. i stała się pierwszą instytucją o charakterze międzyrządowym, która za jeden z celów swej działalności uznała ochronę podstawowych praw i wolności. W konsekwencji, w ramach ONZ oraz jej wyspecjalizowanych organizacji, powstał uniwersalny system ochrony praw człowieka. Uniwersalizm ONZ przejawia się z jednej strony w członkostwie – obecnie należą do niej 193 państwa, a więc niemal wszystkie istniejące, z drugiej zaś w praktycznej działalności ONZ. Organizacja zajmuje się bowiem ochroną wszystkich generacji praw człowieka oraz wszelkich kategorii osób narażonych na naruszenia podstawowych praw i wolności. Uniwersalny system ochrony praw człowieka ONZ stanowi jedyny tego typu system (żaden inny nie ma cech systemu uniwersalnego). Uniwersalizm daje możliwość tworzenia norm politycznych, moralnych i prawnych oraz mechanizmów kontrolnych z zakresu praw człowieka, którym poddana jest cała społeczność międzynarodowa.

Współczesna demokracja opiera się na zasadzie suwerenności ludu. Na naszej lekcji postaramy się rozstrzygnąć, co to oznacza w praktyce. Czy „lud” powinien rządzić bezpośrednio, czy też za pośrednictwem swoich przedstawicieli? Decyzja, kto zostanie owym przedstawicielem należy do obywateli, którzy wrzucają kartę do głosowania do urny wyborczej. Ale co się stanie, gdy przedstawiciele zapomną, kogo i po co reprezentują? I na koniec ważna kwestia: czy większość w demokracji, nawet zdecydowana większość, może decydować o wszystkim? Przecież mniejszość ma prawo myśleć i zachowywać się inaczej, stanowi bowiem część władzy w demokracji. Poszukamy wspólnie odpowiedzi na pytanie, czy należy na władzę ludu nałożyć ograniczenia, jeśli tak, to jakie.

W prawie rzymskim, na którym opiera się system prawa kontynentalnego, w tym także prawo polskie, obowiązywał podział na prawo publiczne i prywatne. W prawie współczesnym pojawiają się coraz to nowe gałęzie prawa, które wyodrębniają się z prawa cywilnego, karnego czy administracyjnego. Jest to związane z takimi czynnikami, jak: zwiększenie zakresu działania władz publicznych, rozwój cywilizacyjny, poszerzenie zakresu praw i swobód obywatelskich czy wreszcie wpływ prawa międzynarodowego. Najważniejszymi kryteriami podziału prawa na gałęzie są przede wszystkim: przedmiot regulacji, podmiot regulacji (czyli określenie kogo prawo dotyczy), zakres terytorialny regulacji oraz metoda regulacji.

W tym materiale powtórzymy wiadomości z jednego z działów wiedzy o społeczeństwie. Powtórzenie opierać się będzie na zestawie ćwiczeń interaktywnych z zakresu typów ustrojów politycznych oraz pracy z tekstami źródłowymi i multimediami.

Religia to zespół przekonań wyznawanych przez daną społeczność, uprawianych w postaci zbiorowych obrzędów. W każdym społeczeństwie występuje jakaś forma religii.

W tym materiale powtórzymy wiadomości z jednego z działów wiedzy o społeczeństwie. Powtórzenie opierać się będzie na zestawie ćwiczeń interaktywnych dotyczących relacji między państwem a kościołami i związkami wyznaniowymi oraz pracy z tekstami źródłowymi i multimediami. W dalszej części znajdują się dokładniejsze informacje na temat tego, jak czytać polecenia oraz odpowiadać na pytania. Podpowiadamy, na co warto zwrócić uwagę.

Modeli relacji państwo – Kościół jest współcześnie wiele. W tym materiale zapoznasz się z wariantami państwa świeckiego.

Pojęcie subkultury lub podkultury nie jest pojęciem wartościującym i nie oznacza kultury niższej. Najczęściej kategoria ta jest używana dla wyróżnienia kultury niewielkiej zbiorowości mającej odmienne wartości i wzory zachowań, ale funkcjonującej w obrębie większej zbiorowości. Możemy np. wyróżnić subkulturę młodzieżową, subkulturę raperów czy kibiców piłkarskich.