Od XII wieku relacje państwo – Kościół katolicki określała specjalna umowa międzynarodowa, zwana konkordatem. Jednym z pierwszych był konkordat wormacki zawarty między Henrykiem V cesarzem (władza państwowa) a papieżem Kalikstem II (władza kościelna). Z biegiem czasu wiele państw zawierało konkordat ze Stolicą Apostolską (dotyczyło to relacji państwo – Kościół katolicki) i określało swój stosunek do Kościołów chrześcijańskich w ustawach zasadniczych (konstytucjach) lub w ustawach zwykłych.