Transformacja ustrojowa polskiego państwa zapoczątkowana w 1989 r. to proces niezwykle złożony. Z politycznego punktu widzenia dotyczyła ona przejścia od systemu komunistycznego o cechach totalitarnych i autorytarnych do demokracji. Pod względem ekonomicznym transformacja polegała na odejściu od gospodarki centralnie planowanej w kierunku wolnego rynku. Przemiany w obu tych obszarach rodziły wiele trudności natury prawnej i organizacyjnej, a oprócz oczywistych korzyści, niosły ze sobą również określone koszty. Dokonanie koniecznych zmian polegało jednak przede wszystkim na dostosowaniu obowiązującego prawa i zmianie struktury własności, co osiągnąć można było stosunkowo szybko, choć nie bez pewnych przeszkód.