Zajęcia poświęcone są historii Kościoła katolickiego w Polsce po II wojnie światowej. Przez osobę prymasa Stefana Wyszyńskiego uczniowie poznają relacje państwa z Kościołem. Jak w kolejnych dekadach po wojnie kształtowały się wpływy władzy i wpływy Kościoła? Dlaczego postać prymasa była szczególnie ważna dla przedstawicieli PZPR? Co on sam myślał o władzy ludowej? Jak społeczeństwo w państwie z zasady ateistycznym mogło i chciało wierzyć w Boga?

W wyniku odwilży politycznej 1956 r. w PRL odstąpiono od modelu państwa totalitarnego. Postępowanie władzy w stosunku do Kościoła katolickiego zmieniło się w tym sensie, że wraz z nastaniem rządów Władysława Gomułki odeszły w przeszłość praktyki epoki stalinowskiej (aresztowania i uwięzienia duchownych). Jednak konflikty pomiędzy obydwoma podmiotami wciąż były na porządku dziennym. Władza komunistyczna nie była zainteresowana odbudową wpływów Kościoła wśród polskiego społeczeństwa. Dążyła do ograniczania jego działalności i posługiwała się w tym celu policją polityczną. Przez następne lata trwała ostra rywalizacja między władzą komunistyczną a Kościołem katolickim o rząd dusz.

Temat obejmuje analizę kluczowych dokumentów będących podstawą polityki wyznaniowej I Rzeczpospolitej, II RP, PRL – u i III RP oraz w wybranych krajach. Stanowi zaproszenie do dyskusji o praktycznym wymiarze tej polityki w życiu społecznym i politycznym. Na podstawie analizy artykułów naukowych i prasowych oraz ikonografii pozwala też uporządkować wiedzę dotyczącą modeli polityki wyznaniowej na świecie.

Tekst "Stosunki kościół-państwo w PRL" Stefana Kisielewskiego.