Prof. Marcin Zaremba, autor świetnie przyjętej monografii "Wielka trwoga", opowiadał w rozmowie z prof. Antonim Dudkiem o dalszych badaniach nad strachem w okresie PRL-u.

Mikołajczyk zdecydował się na walkę o Polskę nie na emigracji, lecz w kraju. Zdawał sobie sprawę, że może się ona zakończyć niepowodzeniem, ale mimo wszystko w jego przekonaniu należało spróbować. Zapraszamy na rozmowę z profesorem Andrzejem Paczkowskim z Polskiej Akademii Nauk, badaczem historii najnowszej, autorem biografii Stanisława Mikołajczyka.

Akcja „Wisła” była zbrodnią komunistyczną wymierzoną w ludność ukraińską i łemkowską. Rozpoczęła się w drugiej połowie kwietnia, a zakończyła latem 1947 r. Objęła ponad 140 tys. Ukraińców i Łemków – najwięcej z województwa rzeszowskiego. Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia rozmowy z dr. Mariuszem Zajączkowskim, historykiem z Polskiej Akademii Nauk, badaczem stosunków polsko-ukraińskich.

Z punktu widzenia realizacji celów Rządu Rzeczypospolitej na uchodźstwie sytuacja geopolityczna Polski była od 1943 r. niekorzystana. Brak relacji dyplomatycznych ze Związkiem Sowieckim stawiał pod znakiem zapytania zachowanie się „sojusznika naszych sojuszników” po wkroczeniu na ziemie przedwojennej Polski. Gdy Armia Czerwona rozpoczęła zajmowanie tych terenów, otworzył  się nowy etap w historii polskiego podziemia. Armia Krajowa, czyli Wojsko Polskie w konspiracji przystąpiła do realizacji planu Akcji „Burza”. Nie osiągnęła ona jednak zakładanych celów politycznych i wojskowych. Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania rozmowy z dr. Sławomirem Poleszakiem, historykiem z Instytutu Studiów Politycznych PAN i Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”, badaczem polskiego podziemia niepodległościowego.

Kardynał Stefan Wyszyński przyszedł na świat na początku XX w. w nadbiebrzańskiej wsi Zuzela położonej na pograniczu Mazowsza i Podlasia. W latach dwudziestych ukończył Wyższe Seminarium Duchowne we Włocławku, a następnie studiował prawo kanoniczne na KUL. Tam też uzyskał stopień doktora. 4 marca 1946 r. papież mianował go biskupem ordynariuszem diecezji lubelskiej, a 12 listopada 1948 r., po śmierci kardynała Hlonda, arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, prymasem Polski. Stał się tym samym najważniejszą postacią w polskim Kościele. W 1953 r. został mianowany kardynałem. Przeszedł do historii Kościoła jako prymas Tysiąclecia.