Marzec 1968 r. był protestem pokoleniowym. W różnych częściach Europy i świata młodzi ludzie wychodzili na ulice. W połowie lat sześćdziesiątych w dorosłość wkroczyło pokolenie powojennego wyżu demograficznego. W Polsce nigdy jeszcze nie było tylu młodych w podobnym wieku. Punktem odniesienia dla ich aspiracji nie była już II Rzeczpospolita. Na miarę swoich możliwości starali ubierać się i wyglądać jak ich rówieśnicy na Zachodzie. Słuchali zagranicznej muzyki.